Rond de Achelse Kluis

De Sint-Benedictusabdij, beter bekend als de ‘Achelse Kluis’, ligt op de grens tussen Noord-Brabant (Nederland) en Limburg (België), in een ruim natuurgebied van akkers, bossen en heide, aan de oevers van de Warmbeek (B) / Tongelreep (NL).

Het gebied rond de Achelse Kluis kent een lange religieuze traditie. Al in 1656 werd in de omgeving, op een perceel heidegrond tussen Zwartven en Kerkeven, een grenskapel gebouwd.

In 1686 stichtte Petrus van Eijnatten uit Eindhoven hier een gemeenschap van kluizenaars. Sinds die tijd is de ‘Achelse Kluis’ een centrum van gebed, beschouwing en christelijke cultuur.

Na een onderbreking als gevolg van de Franse Revolutie, namen de trappistenmonniken van Westmalle de religieuze draad weer op en stichtten in 1846 op deze plek de Sint-Benedictusabdij.

In 1989 werd het grootste deel van de landbouwgronden als natuur- en recreatiegebied verkocht aan het Nederlandse Staatsbosbeheer en het Vlaamse Gewest.
De kleine monnikengemeenschap die vandaag is overgebleven, is nu voor haar inkomsten voornamelijk aangewezen op handelsactiviteiten, waaronder de verkoop van zelf gebrouwen Achels trappistenbier.

Sinds 2004 is de site van de ‘Achelse Kluis’ door de Vlaamse overheid erkend als open monument.

In 2018 heeft de leefgemeenschap ‘Fazenda da Esperança’ (boerderij van de hoop) zijn intrek genomen in de Achelse Kluis. De monniken blijven bij het klooster wonen.